Ciekawe czy ci, co nie rozrózniają PiS od SP, powiedzą na różnicę stanowisk nt. wizyty Cyryla I. Pewnie nic nie powiedzą, jak to zwykle bywa gdy się nie ma ani racji ani odwagi do przyznania do błędu.
Ale widzę, że w Polsce naszej pospolitej nie ma już świętości, autorytetów i innych takich archaicznych zwrotów i wyrażeń oraz sposobów rozumowania. Dla osiągnięcia celu dzisiaj można być wyniesionym na piedestały i ogłoszonym najwyższym autorytetem zaś nazajutrz strąconym do piekielnych czeluści krytyki czy krytykanctwa.
Tak jakoś komuś nie podpasowało stanowisko abp. Józefa Michalika ws. wizyty Cyryla I. Partia, której skrót nazwy wymawia się jak słowo "pokój" po angielsku (ang. peace) postanowiła tym razem negatywnie odnieść się do osoby arcybiskupa stawiając na szali swój twardy elektorat i przychylność kościoła. Kiedy chodzi o osiągnięcie dość przyziemnych korzyści politycznych PiS nie ugnie się nawet przed traktowaniem przedmiotowym swego bądź co bądź ukochanego pasterza, traktując Kościół jak rywala politycznego.
Żadna macierewiczowska komisja - choćby wyposażona w stuprocentowe dowody - nie pomoże wyjaśnić katastrofy smoleńskiej tak, jak kompleksowe podejście do sprawy: zdobycie władzy i zadziałanie odpowiednimi organami państwa.
Dziwnym się wydaje iż partia, która ma zakusy na zdobycie władzy próbuje posługiwać się metodami tak mało profesjonalnymi, żeby nie rzec mało dyplomatycznymi. Wydaje mi się, że umiejętność patrzenia strategicznego mocno kuleje w Prawie i Sprawiedliwości, czyniąc ją w konsekwencji coraz mniej zdolną do podźwignięcia ewentualnego ciężaru ewentualniej władzy.
